Τα νεύρα τσατάλια

Ταξιδεύοντας από της κεντρικάς Ευρώπας με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, πίσω μου κάθεται ένα κοριτσάκι γύρω στα 8 που την καταβρίσκει να κλωτσάει το κάθισμα μου και να με ταρακουνάει ολόκληρη. Μπροστά μου κάθεται μία μάνα με δυο παιδάκια. Ένα βρέφος και ένα κοριτσάκι γυρω στα 5 που παίζει στο κινητό πολεμικά παιχνίδια με την μουσική στην διαπασών. Στο μεταξύ το οκτάχρονο κορίτσι στο πίσω κάθισμα ουρλιάζει κλαίγοντας και η μάνα της χάσκει βλέποντας την περιήγηση στα νησιά στις οθόνες του αεροπλάνου. Στην ιδια γραμμή με μενα κάθεται μια κυρία πρώτης τάξεως με το σκυλάκι της. Δεν εχει σταματήσει να γαβγίζει λεπτό! Στις μπροστινές διπλανές θέσεις το παιδί μια οικογένειας απο Ασία μεριά σπαράζει στο κλάμα. Θα αφήσω ασχολίαστη την παρέα νεανίδων και νεαρών που νομίζει πως βρίσκεται σε πενταήμερη εκδρομή με το σχολείο! Εγώ κυρία, με την μάσκαρα στο βλέφαρο και το μαλλι σινιαρισμένο προσπαθώ να διαβάσω το βιβλίο μου. Το κεφάλι μου έχει γινει καζάνι από το πρώτο κιόλας μισάωρο και διερωτούμαι αν είμαι υπερβολική, αν συμπεριφέρομαι σαν γεροντοκόρη ή αν όλα όσα βιώνω είναι της φαντασίας μου. Αν είχα αλεξίπτωτο θα άνοιγα την πόρτα και θα πηδούσα. Η νεαρά στο πίσω κάθισμα μόλις έφαγε την παρατήρηση της, δεν φάνηκε πάντως να πτοείται! Ένα ντεπόν και γρήγορα! Κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα και των γύρω μου! ΥΓ 1: Η κυρία έβγαλε το σκυλί από το κλουβί, αυτό έγλειψε τα πόδια του κυρίου και ούτε γάτα ούτε ζημιά! Τουλάχιστον για ένα δεκάλεπτο σταμάτησε να γαυγίζει σαν λυσσασμένο! Έμεινε να χαμηλωθεί ο ήχος του κινητού, να κοιμηθεί η πίσω μου, η μπροστά μου, η παρέα νεανίδων και όλο το αεροπλάνο μπας και καταφέρω και διαβάσω το βιβλίο μου. ΥΓ 2: Το σινιαρισμένο μου μαλλί εχει σηκωστεί ίσια πάνω που τα νεύρα μου!