Πολύ πριν θελήσω να γίνω παρουσιάστρια ειδήσεων, κάπου εκεί στα δέκα, ήθελα να γίνω μπαλαρίνα. Όταν κατάλαβα ότι να είσαι παρουσιάστρια ειδήσεων δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο (νόου οφένς κ. Κενεβέζου μου), επανήλθε το όνειρο της μπαλαρίνας. Το ότι βέβαια δεν παρακολουθούσα μαθήματα μπαλέτου ήταν άνευ σημασίας. Τα μεσημέρια των Σαββατοκύριακων, όταν οι γονείς μου έπαιρναν την σιέστα τους (έτσι πίστευα τότε τουλάχιστον) με την πόρτα κλειδωμένη, στοίβαζα όλα τα έπιπλα του σαλονιού σε μια γωνιά και έκανα τα σπαγγάτα μου στον αέρα, τις υποτιθέμενες πιρουέτες μου και γενικώς επιδιδόμουν σε χορευτικές κινήσεις σαν μία κανονική πρίμα μπαλαρίνα. Βεβαίως ντυνόμουν και ως μία, γιατί το άουτφιτ είναι το ήμισυ του παντός.
Μαθήματα μπαλέτου έκανα ελάχιστα στα δέκα μου, με μία στριμμένη δασκάλα που μου κατέστρεψε το όνειρο. Έκτοτε μου έμεινε απωθημένο. Βεβαίως, και να παραστώ στα όσκαρ με υπερπαργωγή τουαλέτα είναι απωθημένο. Υπάρχουν, όπως αντιλαμβάνεσαι αγαπητέ μου, απωθημένα και απωθημένα. Κάποια είναι πέρα για πέρα υλοποιήσιμα. Όπως για παράδειγμα να γίνω μία πρίμα μπαλαρίνα. Μπορεί να είμαι 35 χρονών, να έπιασα δηλαδή την κατηφόρα των σαράντα, μπορεί κάποιες φορές να μένω στο κρεβάτι από λουμπάγκο, αλλά εάν έχω ελπίδες ακόμη, έστω και τώρα, να υποστηρίξω το κορμάκι με την τουτού και το καλτσόν, δεν θα εγκαταλείψω το όνειρο.
Εδώ και τρεις μήνες κάνω μπαλέτο. Ναι αγαπητέ μου. Είμαι μπαλαρίνα. Και μην ακούσω κουβέντα. Κάνω μπαλέτο άρα είμαι μπαλαρίνα. Του χρόνου θα ανεβάσουμε χριστουγεννιάτικη γιορτή. Θα σε καλέσω. Να έρθεις με την ανθοδέσμη ανα χείρας και εκεί στην σκηνή, εκεί όπου όλο χάρη θα υποκλίνομαι στο κοινό μου, θέλω να έρθεις να με συγχαρείς. Γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να κάνεις σπαγγάτα στα 35 σου, δεν είναι εύκολο να κάνεις πιρουέτες χωρίς να πέφτεις στο πάτωμα και γενικώς δεν είναι εύκολο τελοσπάντων να είσαι μπαλαρίνα. Μπορεί να μην κατέκτησα πλήρως το όνειρο, μπορεί να μην καταλήξω ποτέ στα μπαλέτα Μπολσόι αλλά σημασία έχει που είμαι πλέον μπαλαρίνα. Σημασία έχει που νιώθω καρδιά μου να φτερουγίζει σε κάθε μάθημα μπαλέτου. Ακόμη δεν έχω φορέσει το κορμάκι με το καλτσόν, δεν αρμόζει και στην ηλικία μου βέβαια, πόσο μάλλον στον κρεμασμένο κώλο μου, αλλά μόλις αυτός (ο κώλος) γίνει σφριγηλός, μπορεί να με δεις να περπατώ καταμεσής και της Μακαρίου.
Εντομεταξύ στα μαθήματα του μπαλέτου κάθε φορά που με βλέπω στον καθρέφτη μου θυμιζω αυτό:
Μία δηλαδή κρίμα μπαλαρίνα!
Μαθήματα μπαλέτου έκανα ελάχιστα στα δέκα μου, με μία στριμμένη δασκάλα που μου κατέστρεψε το όνειρο. Έκτοτε μου έμεινε απωθημένο. Βεβαίως, και να παραστώ στα όσκαρ με υπερπαργωγή τουαλέτα είναι απωθημένο. Υπάρχουν, όπως αντιλαμβάνεσαι αγαπητέ μου, απωθημένα και απωθημένα. Κάποια είναι πέρα για πέρα υλοποιήσιμα. Όπως για παράδειγμα να γίνω μία πρίμα μπαλαρίνα. Μπορεί να είμαι 35 χρονών, να έπιασα δηλαδή την κατηφόρα των σαράντα, μπορεί κάποιες φορές να μένω στο κρεβάτι από λουμπάγκο, αλλά εάν έχω ελπίδες ακόμη, έστω και τώρα, να υποστηρίξω το κορμάκι με την τουτού και το καλτσόν, δεν θα εγκαταλείψω το όνειρο.
Εδώ και τρεις μήνες κάνω μπαλέτο. Ναι αγαπητέ μου. Είμαι μπαλαρίνα. Και μην ακούσω κουβέντα. Κάνω μπαλέτο άρα είμαι μπαλαρίνα. Του χρόνου θα ανεβάσουμε χριστουγεννιάτικη γιορτή. Θα σε καλέσω. Να έρθεις με την ανθοδέσμη ανα χείρας και εκεί στην σκηνή, εκεί όπου όλο χάρη θα υποκλίνομαι στο κοινό μου, θέλω να έρθεις να με συγχαρείς. Γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να κάνεις σπαγγάτα στα 35 σου, δεν είναι εύκολο να κάνεις πιρουέτες χωρίς να πέφτεις στο πάτωμα και γενικώς δεν είναι εύκολο τελοσπάντων να είσαι μπαλαρίνα. Μπορεί να μην κατέκτησα πλήρως το όνειρο, μπορεί να μην καταλήξω ποτέ στα μπαλέτα Μπολσόι αλλά σημασία έχει που είμαι πλέον μπαλαρίνα. Σημασία έχει που νιώθω καρδιά μου να φτερουγίζει σε κάθε μάθημα μπαλέτου. Ακόμη δεν έχω φορέσει το κορμάκι με το καλτσόν, δεν αρμόζει και στην ηλικία μου βέβαια, πόσο μάλλον στον κρεμασμένο κώλο μου, αλλά μόλις αυτός (ο κώλος) γίνει σφριγηλός, μπορεί να με δεις να περπατώ καταμεσής και της Μακαρίου.
Εντομεταξύ στα μαθήματα του μπαλέτου κάθε φορά που με βλέπω στον καθρέφτη μου θυμιζω αυτό:
Μία δηλαδή κρίμα μπαλαρίνα!
Θα έρθω να σε χειροκροτήσω και μην τυχόν και ντραπείς να με καλέσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε και να σε δούμε και στον Καρυοθραύστη τα επόμενα Χριστούγεννα. :) Απωθημένο δικό μου να πάρω την κόρη μου Δεκέμβρη να το δει. Που φέτος δεν πρόλαβα εισιτήριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ όμορφα πράγματα! Εγώ φέτος δεν πήγα, είμαι ένα χάλι, πρέπει να μαζέψω κουράγιο να τρέξω διάφορους γιατρούς αν πρόκειται να ξαναξεκινήσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκ τα διαβασα ολα ειμαι up to date
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιο πραμα ο χορος