Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Πίσω στη δευτέρα λυκείου

Και ενώ παντού διαβάζω για βαφτίσεις, γάμους, γεννητούρια και γλέντια (όχι απαραιτήτως με αυτή τη σειρά), άσε με και εμένα αγαπητέ μου αναγνώστη να σου γράψω τα δικά μου νέα που ουδεμία σχέση έχουν με τα προαναφερθέντα. Κάποιες φορές διερωτούμαι εάν εγώ η ίδια έχω οποιανδήποτε σχέση με την πραγματικότητα.

Αλλάξαν οι ώρες του μαθήματος μπαλέτου. Καθότι όλες γεροντομπαλαρίνες, της μίας αργούσε το meeting να τελιώσει, της άλλης αρρώσταινε το παιδί, κατέληγα να κάνω μάθημα μόνη. Πριβέ μάθημα δηλαδίς! Εμένα καθόλου δεν με χαλούσε, αν και ομολογουμένως τα γέλια που κάνουμε παρέα οι γεροντομπαλαρίνες, μόνη μου δεν τα κάνω! Το μάθημα όταν το κάνω μόνη μου είναι υψηλότερου επιπέδου, είναι λες και φοιτώ στο  Royal Academy of Dance! Δεν είμαστε και τίποτις τυχαίες! 

Όπως και να'χει, η δασκάλα θεώρησε σωστό να αλλάξει τις ώρες μας μπας και βολευτούμε όλες. Βέβαια, οι νέες καθορισμένες ώρες,  μου δυσκολεύουν τις βραδινές εξόδους, αλλά τουλάχιστον οι συμμαθήτριες, προλαβαίνουν να σχολάσουν, να διαβάσουν στα παιδιά τους, να τα κάνουν μπάνιο κτλ προτού επωμιστεί και ο πατέρας ένα πολύ μικρό μερίδιο ευθύνης σε σχέση με αυτό που του αναλογεί. (Θα σου γράψω άλλη φορά για το τι γίνεται στα παιδικά πάρτυ που παρευρίσκομαι. Kαθότι δεν έχω παιδί να τρέχω απο πίσω, παρατηρώ τους μπαμπάδες. Οι μπαμπάδες απολαμβάνουν την μπύρα τους, κύριοι με κάππα κεφαλαίο, ενώ οι μαμάδες, τρέχουν να ταΐσουν, να χωρίσουν τα παιδιά που τσακώνονται, να παίξουν μαζί τους και τα συναφή. Δούλες δηλαδίς με δέλτα κεφαλαίο! Οκ, υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ακριβώς πρόκειται διά εξαιρέσεις).

Στο θέμα μας. Άλλαξαν οι ώρες του μαθήματος. Το ένα εκ των δύο εβδομαδιαίων μαθημάτων συμπτύχθηκε με το μάθημα των δεκάχρονων κοριτσιών που παρακαλούθησα χθες. Είναι αντερστέιτμεντ να σου πω ότι ένιωθα σαν την μούγια μέσα στο γάλα! Έρχονται τα κορίτσια, με τα άσπρα καλτσά τους και τα κορμάκια τους, με μαζεμένα τα μαλλιά ωσάν σωστές μπαλαρίνες, και στέκομαι και εγώ, με τα κολάν και τα κωλά να κρέμονται, στη γραμμή μαζί τους. Έζησα πολύ σουρεάλ καταστάσεις που όταν τις σκέφτομαι γελώ μόνη μου. Με φαντάζεσαι τώρα εμένα δύο μέτρα γυναίκα (λίγο πάνω από ενάμιση για την ακρίβεια αλλα ποιος μετράει) να στέκομαι με τα δεκάχρονα και να προσπαθώ να ακολουθήσω το μάθημα; Να συγχίζω πόδια, χέρια, να μην ξέρω που πάει τι και γενικά να τρέχω να τις προλάβω. Τα κορίτσια κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να περισώσουν την χαμένη μου αξιοπρέπεια! Αλλά ο πεσμένος κώλος, η κοιλιά που εξείχε, το ασυντόνιστο κορμί μου και γενικότερα η ασουλουπωσύνη μου δεν άφησαν πολλά περιθώρια ανάκαμψης.

Προς το τέλος του μαθήματος, ένα εκ των κοριτσιών με ρωτάει:
"Εσύ είσαι δεκαέξι χρονών;"
Και απαντάω:
"Ναι, πηγαίνω στη δευτέρα λυκείου".

3 σχόλια:

  1. :) Πάντα 16 να νιώθεις φιλενάδα μου! χχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε, έκαμνα 3 χρόνια μάθημα με τες κορούδες του ιντερμίντιεϊτ. Εν έχω ιδέα πόσων χρονών ένει, αλλά είμαι 1,75 και έτυχε να μου μιλούν και να μην ξέρω από πού έρχεται η φωνή επειδή η κκελλέ τους εν κάτω που το βυζί μου. Αλλά περνούμε καλά! Θαμπζ απ για γηριατρικό μπαλέτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή