Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Γαμείν δε μέλλων βλέψον εις τους γείτονας

Δε ξέρω τι στον κόρακα συμβαίνει, αλλά όλοι οι γείτονες μου έχουν οικιακές βοηθούς. Το πρωί του Σαββάτου, τινάζουμε όλες τα χαλιά στα μπαλκόνια μας, σφουγγαρίζουμε τις βεράντες και καλημεριζόμαστε. Αυτές μάλλον μαζεύονται και πίνουν το καφεδάκι τους κάποια πρωινά που παίρνουν και το σκύλο βόλτα στην γειτονιά. Εμένα όμως δεν με έχουν καλέσει ποτέ. Και ας τις χαιρετώ κάθε πρωί φεύγοντας για τη δουλειά. Εννοείται πως ούτε οι αφεντικίνες τους έχουν ποτέ εκδηλώσει ενδιαφέρον να με γνωρίσουν καλύτερα. Με σνομπάρουν από παντού. Σκέφτομαι όταν τελιώσουμε τις δουλειές μας το επόμενο Σάββατο, να τις καλέσω για brunch. Όχι τις αφεντικίνες. Τις οικιακές βοηθούς. Με αυτές άλλωστε καλημεριζόμεθα.

Οι γείτονες του απέναντι διαμερίσματος, είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι το οποίο κάθε Σάββατο στις 8 το πρωί επισκέπτονται παιδιά, εγγόνια και σία. Έτσι έχουμε όλη η πολυκατοικία εγερτήριο. Η αδερφή της απέναντι γειτόνισσας, μένει στο τέλος του διαδρόμου του ίδιου ορόφου. Εννοείται πως οι πόρτες των διαμερισμάτων και των δύο είναι μονίμως ανοικτές τα Σαββατοκύριακα και έτσι ακούς τα εγγόνια να τρέχουν από το ένα διαμέρισμα στο άλλο, τις γιαγιάδες να συνεννοούνται φωνάζοντας η μία στην άλλη και επιπλέον μυρίζει όλη η πολυκατοικία από τηγανιτά ψάρια μέχρι κεφτέδες και κοτόπουλα ψητά. Το περπάτημα δεν το έχουν μάλλον ακουστά, ούτε γνωρίζουν τι σημαίνουν οι ώρες κοινής ησυχίας. Εννοείται πως δε γνωρίζουν ούτε και για την ελληνική/κυπριακή φιλοξενία. Αφού τον κάνεις που τον κάνεις τον κεφτέ με ανοικτή την πόρτα και βρωμίζεις όλη την πολυκατοικία, ετοίμασε ένα έξτρα πιάτο και για την γειτόνισσά σου την οποία ξυπνάς από τα χαράματα.

Ο ηλικιωμένος κύριος του απέναντι διαμερίσματος, φαίνεται να μοιάζει με ένα συμπαθητικό γεροντάκι. Τις προάλλες φεύγοντας για την δουλειά στις 7.30 το πρωί τον είδα με τις πυτζάμες να περπατά με τις παντοφλίτσες του καταμεσής του δρόμου. Πριν δύο Σαββατοκύριακα, επέστρεψα από βραδυνή έξοδο και τον άκουσα να πηγαινοέρχεται στο σπίτι μιλώντας μόνος τους. Ανησύχησα. Κακολογούσε τη γυναίκα του. Ενίοτε τον ακούω να της φωνάζει. Διερωτούμαι εάν την κακοποιούσε όταν ήταν νεότερος.

Η αδερφή της απέναντι, κυρίως τα καλοκαίρια, κρεμανταλίζεται από το μπαλκόνι της, για να ελέγξει ποιος έρχεται και ποιος βγαίνει από την πολυκατοικία. Είναι σε θέση, είμαι βέβαιη, να σου πει όλα τα κουτσομπολιά της γειτονιάς. Στις αρχές, η λεγάμενη, όπως μου είπε η γειτόνισσα του κάτω διαμερίσματος,  μαγείρευε και έπαιρνε ταπεράκι στον άντρα της. Με κάνει να διερωτούμαι εάν ήθελε ανταλλάγματα. Εμένα ας πούμε γιατί δεν μου έφερε ποτές;

Με τους γείτονες του κάτω διαμερίσματος, δεν έχω πλέον πολλά πάρε δώσε. Είναι τα ξαδέρφια του λιονταριού και δεν λέει. Μικρός που είναι ο κόσμος. Το λιοντάρι πάντως δεν τον έχω πετύχει ποτές. Ευτυχώς.

Για τους από πάνω δεν έχω ιδιαίτερη άποψη. Ένα καλημέρα και ένα καληνύχτα ανταλλάζουμε όταν συναντηθούμε στο ασανσέρ.

Όλοι οι γείτονες πάντως της πολυκατοικίας, έχουν δει το βρακί μου στο πάρκινγκ της πολυκατοικίας. Το είχα απλώσει στην απλώστρα, αυτό πέταξε σαν αερόστατο και προσγειώθηκε στην είσοδο του πάρκινγκ της πολυκατοικίας. Εννοείται πως δεν κατέβηκα να το πάρω. Το απαρνήθηκα! Δεν ήταν καν από τα καλά μου τα βρακιά. Κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν το βρακί της γριάς απέναντι.

Επίσης έχω την εντύπωση πως έχουν δει όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας, τον "εσωτερικό" μου κόσμο. Μία φορά το καλοκαίρι, πολύ αργά το βράδυ, ασούτιενη, με ένα σορτσάκι που μετά βίας έκρυβε τον πισινό μου, με το μαλλί αφάνα, γέριμη και καταϊδρωμένη (αλλά αυτό ήταν το λιγότερο) κατέβηκα στην είσοδο της πολυκατοικίας να αφήσω τα σκουπίδια. Ήμουν πολύ βιαστική. Δεν έπρεπε επουδενί να με δει κανείς σε αυτή την κατάσταση. Και όμως με είδε όλη η γειτονιά. Εκείνη την ώρα έτυχε να επιστρέφουν οι γείτονες του κάτω διαμερίσματος, με την μικρή τους κόρη από βραδυνή έξοδο. Εκείνη την ώρα επέστρεφε και ο γείτονας του πάνω διαμερίσματος με την σύζυγό του και εκείνη την ώρα έμπαιναν στην πολυκατοικία φίλοι της γειτόνισσας του πάνω διαμερίσματος. Και όλοι είχαν όρεξη για κουβέντα. Εγώ είχα διπλώσει τα χέρια στο στήθος αφού πρώτα είχα κατεβάσει το σορτσάκι που όσο και να το τραβούσα δεν μάκραινε, και ευελπιστούσα ότι όλα τα βλέμματα θα έπεφταν στην κόρη του γείτονα. Είμαι βέβαιη όμως πως όλοι είδαν τον "εσωτερικό" μου κόσμο.

Δεν είναι τυχαίο που είμαι ελεύθερη! Γαμείν δε μέλλων βλέψον εις τους γείτονας. Δηλαδή, όταν πρόκειται να παντρευτείς, ρώτα τους γείτονές της. Και προφανώς οι γείτονες ερωτήθηκαν και αποφάνθηκαν από τον τρόπο ενδυμασίας μου ότι δεν είμαι η καλύτερη επιλογή. Και άμαν σου βγει το όνομα άντε να το περισώσεις!

3 σχόλια: